بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده های گردوی ایرانی (juglans regia) استان همدان با استفاده از نشانگرمولکولی ssr

ایران به­عنوان یکی از منابع غنی ذخایر ژنتیکی گردو در جهان به حساب می­آید. بررسی تنوع ژنتیکی موجود در این ذخایر ژنتیکی جهت شناسایی و معرفی ژنوتیپ­های برتر اولین گام در هر برنامه مرتبط با حفاظت و توسعه پایدار کشت گونه­های گیاهی است. نشانگر ssr به­دلیل داشتن مزایای فراوان از جمله چند شکلی بالا و وراثت هم­بارز نشانگر ایده­آل در شناسایی ارقام و مطالعه روابط ژنتیکی توده­ها، خصوصاً در گیاهان هتروزیگوت دگرگشن مانند گردو می­باشند. در این پژوهش تنوع ژنتیکی و ساختار ژنتیکی چهار توده گردو مشتمل بر 28 ژنوتیپ در استان همدان با استفاده از 11 نشانگر ssr بررسی و در مجموع 47 آلل چند شکل شناسایی شد. میانگین تعداد آلل­های مشاهده شده به ازای هر مکان ژنی معادل 3/4 آلل بود. تعادل هاردی- واینبرگ درون توده­ها برقرار بوده ولی بین توده­ها در بیشتر مکان­های ژنی برقرار نشد که ممکن است ناشی از فشار گزینش و انتخاب طبیعی در شرایط اقلیمی مختلف باشد. بیش­ترین فاصله ژنتیکی بین توده­های تویسرکان و ملایر و کم­ترین آن بین توده­های تویسرکان و سرکان بود. بر اساس شاخص شانون توده­های همدان و ملایر به­ترتیب دارای بیش­ترین و کم­ترین تنوع درون جمعیتی بودند. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه­ای بر اساس ضریب تشابه نی و به روش upgma، توده­ها را به 2 گروه تقسیم کرد. دسته بندی توده­ها با استفاده از داده­های مولکولی با دسته بندی آن­ها بر اساس موقعیت جغرافیایی انطباق پیدا کرد